Een paar dagen geleden heeft Rene Simmelink van 3voor12 ons geïnterviewd. Het was een enorm diepte-interview en als ik het zo teruglees kan ik me alleen maar dankbaar voelen dat ik Tonny heb leren kennen, dat Productiehuis Oost-Nederland ons zo steunt en dat ik door mijn ouders altijd gestimuleerd ben, mijn hart te volgen. Dat heeft hij me allemaal opnieuw doen beseffen. Rene, super bedankt! Lees het hele interview hier.
Een tijdje geleden waren we bij Eva Koreman van 3fm te gast in de studio voor twee nummers live en een interview. Hier het resultaat van een deel van het interview + Don’t Feel Guilty Love.
Tags: videoEr is de laatste tijd zoveel gebeurd dat het erover schrijven er een beetje bij in geschoten is. Maar… daar komt NU verandering in! Want: De komende dagen ben ik in Groningen te vinden op Eurosonic Noorderslag om met NNENN op te treden en in een panel met Rob (Kramer) vragen te beantwoorden over talentontwikkeling. Super leuk! Precieze data en tijden: woensdag 13 januari om 21:15 met NNENN in De Kast, donderdag 14 januari om 22:15 met NNENN in Troubadour en zaterdag om 15:00 met Rob in een panel dat CRASH COURSE FONDS PODIUMKUNSTEN – SUBSIDIE AANVRAGEN IN DE PRAKTIJK heet. Ik heb speciaal voor de gelegenheid nieuwe schoenen die onder de goede hoek bezien precies zo glinsteren als licht op de vleugels van een libelle. Nu kan er niets meer misgaan.
Ik droomde dat ik dood was, maar nog meedeed aan het leven. Daardoor zag ik alles in perspectief en had ik spijt voor alles wat ik uit angst niet had gedaan toen ik nog leefde. Ik kon al die dingen nu wel doen, maar het maakte geen verschil; er stond niets meer op het spel. Niets was nu nog een bewijs van moed of een overwinning, omdat er geen risico aan ten grondslag lag. De mensen benaderden me argwanend en met jaloezie, terwijl ik niets liever wilde dan kunnen sterven net als zij. Het plaatste me in een diep isolement en ik voel me nu een beetje gek, alsof ik er iets mee moet. Alsof ik nu op wereldreis moet om te vechten met krokodillen ofzo.
Tags: dood, droomEen weekje geleden kwam programmamaakster Inga Tjapkes van RTV Oost op bezoek in Deventer. Ze interviewde me eerst alleen over o.a. mijn rol als Deventer Dichter en later kwam Tonny erbij, waarop ze ons beide interviewde. Ze vroeg ons onder andere wat NNENN voor ons betekent en wat Tonny’s rol binnen NNENN precies inhoudt. Ik vind de uitzending, die overigens hoort bij het programma OverUIT de kunst, erg mooi geworden. Het weer heeft ook zijn steentje bijgedragen. Inga, bedankt!
Tags: avontuur, boom, deventer, dood, NNENNToen ik 17 was kreeg ik mijn eerste vriendje. Hij was een stuk ouder, maar niet per se wijzer. Op een middag ging het, zoals die dingen gaan, uit. Ik woonde nog thuis en in de woonkamer van mijn ouders huis stond de piano. Die nacht kon ik niet slapen. Ik had natuurlijk wel eerder verdriet gehad, maar dit was groter. Ik kroop op mijn tenen naar beneden en ging zacht spelen. Ik zong er haast fluisterend bij. Ik ontdekte dat zingen en piano spelen een nog grotere magie hebben dan gewoonlijk als je eigenlijk geen geluid mag maken. Er ontvouwde zich iets wat tekstueel gezien een directe vertaling was van mijn gevoelens. Dat was niet eerder zo gebeurd. De tekst ging als volgt: -ik kan er nu smakelijk om lachen-: “I’ll be a star without you.” Ik dacht: “Het maakt me niet uit dat hij me laat vallen, dan word ik wel beroemd en als ie me mist en me aan wil raken kan dat niet meer, dan moet hij de tv in kruipen en dat lukt toch niet.”
Terwijl ik zo stiekem zat te spelen hoorde ik de deur open gaan.
Mijn vader keek om het hoekje. Zijn blik was begrijpend, niet boos. Hij keek eigenlijk net of mijn vriendje het met hem had uitgemaakt. Hij vroeg of het goed met me ging en ik zei jawel en toen ging hij stilletjes weer naar boven. Het moet op een dinsdag geweest zijn, want de dag erna was de maandelijkse jamsessie in café de Cactus in Hengelo waar ik vanaf mijn 16e geregeld kwam. Ik besloot die avond het liedje te proberen en direct na het optreden kwam alles in een stroomversnelling. Er kwamen allemaal mensen naar me toe en Gwen Lemmens van Radio Hengelo vroeg of ik het live wilde spelen in de uitzending. Op dat moment ervoer ik dat mensen het mooi vinden als je je hart deelt met alle pijn die daarin soms besloten ligt.
Het is nu 8 jaar later. Ik woon inmiddels in Deventer en kom helaas niet meer op de jamsessies in café de Cactus, maar aanstaande zondag 29 november om 15:00 mag ik er wel weer spelen. Met NNENN.
En Jeangu Macrooy in het voorprogramma. Volgens mij gaat het leuk worden.
Wij zijn geen project
we zijn een levend organisme
Als we zoenen lijken onze tongen op slangen
uit een Escher schilderij
Het geeft niet hoe vaak we vergaan
als we elkaar steeds maar blijven zoeken
Pas heb ik een boekje teruggevonden van toen ik 10 was. Op de kaft staan pinguïns met ballonnetjes in hun flippers en er staat precies één tekeningetje in. Verder was ik niet gekomen. Het tekeningetje laat wolken zien in de vorm van landkaarten en een zonnetje met bril op. Ik besloot het boekje in ere te herstellen en plak er nu foto’s in, plaatjes uit tijdschriften, uitgeprinte gedichten, dingen die ik op straat vindt etc. Alles mag, ook kauwgum papiertjes. Juist omdat ik er van alles in stop en terugvindt, ontstaan er nieuwe verbindingen tussen tekst en tekst, beeld en beeld, tekst en beeld, idee en herinnering. Het gedicht dat ik ongeveer een week geleden schreef heb ik er ook in geplakt. Daaromheen ging ik tekenen en na wat geklooi op de computer ziet het er nu als volgt uit.
Tags: afscheid, associatie, avontuur, dagboek, dood, tekenen, woorden
Een tijdje geleden gaf de Amerikaanse singer-songwriter Jon Shain een prachtig optreden in Paco Plumtrek, Almelo. Hij vroeg aan het einde of er nog meer singer-songwriters in de zaal zaten en ik stak mijn hand op, waarop hij me op het podium vroeg om iets te spelen. Het klikte zo goed dat ik die avond de trein naar Enschede miste en moest blijven slapen in het huis van de mede-organisator waar Jon en zijn goede vriend en tourmanager Rob Turner ook verbleven. We hielden contact en besloten bij zijn volgende tour door Nederland samen een contact geven. Dat vond plaats in de bijzondere galerie van Arie Arendsman in Enschede. Nu is het zo dat Jon een nieuwe plaat heeft gemaakt met Joe van Joe Newberry Music en daarbij wel wat hulp kan gebruiken. Ze hebben nog 7 dagen te gaan en ik hoop dat ze het gaan redden. Misschien ben je wel benieuwd naar hun muziek die niet in Nederlandse winkels zal komen te liggen. Dan verwijs ik je graag door naar hun kickstarter project.
