Fotografie

Wennen aan het donker

15 oktober, 2024

Lieve mensen, Zaterdag 2 november mag ik in theater de Fazant avondvullend zingen, spelen, en tonen wat er zoal is ontstaan in het afgelopen jaar, waarin ik mezelf compromisloos de ruimte gaf om nieuw werk te maken. Het zou weleens de try-out van mijn nieuwe voorstelling kunnen blijken te zijn geworden en Wennen aan het donker is de titel.

Een greep uit mijn ervaringen: in een tentje in een leeg winkelpand bivakkeren om een week lang voorbijgangers in taal en poëzie te vatten (De Ruimte), in een Pools hotel verblijven met medemuzikanten uit Nederland, Duitsland, Oekraïne en Polen om daar zonder enig plan samen muziek te maken en te praten over wat ons bindt (The Playground Residence), me opsluiten op zolder om daar met fotograaf en mede-dwaler Erwin Zijlstra een doka van mijn zolder te maken, een prozacursus van Niña Weijers volgen (Bibliotheek Deventer) en een eerste audiofictie werk maken in de vorm van een geluidscollage van 10 jaar ingesproken dromen bij het wakker worden (Schelp/MIMIK).

Hoewel ik het mezelf lange tijd toestond dat het allemaal ‘niets hoefde te worden’ en ik vooral het plezier (en de beklemming) van werken in vrijheid wilde hervinden, van ontdekken en onderzoeken, samenwerken (André Manuel, STROOM, Eva Schuurman), dwalen en soms verzuipen in de mogelijkheden, ontstaat er nu geleidelijk iets waar alles in elkaar valt; liedjes, beelden, teksten en een thema.

Dit alles betekent niet dat ik voorlopig thuis blijf, maar wel dat ik bij een toekomstige residentie gerichter kan zoeken en aanvullen op wat er al is ontstaan. De titel van mijn vorige voorstelling was Muntjes duiken tussen haaien. Wennen aan het donker is hierop het logische vervolg. Hoog tijd om (zee)monsters te verkennen en licht te werpen op de plekken waar dat al lang niet scheen. Kom gerust en neem je schaduw mee!

Doe je ogen dicht om te wennen aan het donker
Ik blijf bij je, naast je zitten op de rand van je bed,
zeg maar wat je hebt gedroomd

Tags: , , , , , ,

Update #3 – Werken in de doka is tof

14 maart, 2024

Een tijdje geleden heb ik met hulp van vriend en fotografiementor Erwin Zijlstra een doka op mijn zolder gebouwd om zelf zwart-wit foto’s te kunnen ontwikkelen. Het is zijn oude doka en ik ben super blij en dankbaar dat ik op deze manier de basis van fotografie kan leren begrijpen en het geduld leer op te brengen waarmee een foto vroeger tot stand kwam. Een paar avonden geleden heb ik 4 uur gedaan over het verwezenlijken van 10 foto’s en dan nog vind ik van sommige de contrasten niet goed. Dit is wel even wat anders dan klikken met je mobiel en met een druk op de knop alles oppoetsen. Van beide manieren van een indruk vastleggen kan ik genieten, maar in het kader van duidelijker kiezen in de veelheid van mogelijkheden, en natuurlijk het verrassingselement (vaak weet je tot je de negatieven ziet niet meer precies wat je ook weer hebt gevangen, omdat je bij analoge fotografie niet op een beeldscherm terug kan kijken) is deze manier nu spannender voor me. Binnenkort zal ik meer foto’s delen.

Aantekeningen om enigszins grip te krijgen op het grillige proces
mede Playground Residence-er Mick Mazoo. Deze afdruk is een leuk foutje.
Tags: , , ,

Welkom terug

31 augustus, 2022

Het is een tijdje rustig geweest hier, omdat ik op allerlei plannen aan het broeden was en.. VAKANTIE AAN HET VIEREN WAS! Onlangs heb ik van fotograaf Erwin Zijlstra een spoedcursus analoge fotografie gehad, waarna ik in Oostenrijk en Frankrijk los ben gegaan met het verzamelen van wat er maar op mijn pad kwam. (Vooral mooie mensen kan ik vast verklappen). Mijn vader heeft altijd analoog gefotografeerd en we hebben regelmatig samen dia’s gekeken. Dat heeft mijn liefde voor het vangen en koesteren van het moment gevoed en ik vind het super tof om nu zelf te ervaren hoe het is om na geduldig wachten de ontwikkelde foto’s op te halen. Een van de foto’s die ik mooi vind geworden vind je hieronder.

Moos en de bergen

Het gave aan analoge fotografie is voor mij dat je, wanneer je het rolletje inlevert, niet precies meer weet wat er allemaal op staat en of het resultaat net zo bijzonder is geworden als het leek toen je het door de lens bekeek. Ik merk dat ik kritischer ben geworden op wat ik vastleg, omdat de ruimte op een rolletje beperkt is en het ontwikkelen best een prijzig gebeuren kan worden als je er niet zorgvuldig mee omgaat. Elk beeld moet het waard zijn om in handen te hebben.

Tags: , ,

Diepte-interview door Hasan Kaddour

16 november, 2021

Vorige week werd ik uitgebreid geïnterviewd door dichter/journalist Hasan Kaddour van Hier in Salland. Dat hij naast journalist dichter is wordt meteen in de introductie al duidelijk, met de volgende woorden:

“Als je over haar wilt praten, word je als iemand die gaat praten over een clan van vrouwen. Verward ben je, je weet niet waar te beginnen. Je probeert te ontsnappen uit de gevangenschap van haar ogen. Wil je haar vragen naar haar poëzie, waaruit haar woorden vloeien als “godin van de fontein”. Of naar haar muziek, want ze heeft een melodieuze stem die lijkt op het geluid van brekende diamanten. Of naar haar muziekspel, haar vingers bepalen de hartslag en laten je aan de zee van verbazing zitten, spelend met de magie van haar vingers, zingend met de warmte van haar stem.”

Het is een diepte-interview geworden dat zowel mijn reis van ooit naar vandaag belicht als ruimte geeft aan mijn huidige projecten, waaronder samenwerkingen met Jeroen Hermkens en Yonga Sun, en mijn werk als poëziedocent bij De Schooldichter. HIER vind je de link naar het interview, veel lees- en luisterplezier gewenst!

Deventer bezien door een wijnglas

Tags: ,

Mist

21 oktober, 2021

Onlangs was het vroeg in de ochtend al zo mistig dat je de overkant van het water niet kon zien; je stuitte meteen op een witte muur. Toen ik langs deze boom aan de oever kwam viel mijn mond open. Het diffuse licht dat door de vochtige blaadjes scheen deed ze haast gewichtloos lijken en al die tinten groen in dat spel van licht en donker..
In het echt was het natuurlijk nog veel mooier dan op de foto. Het geheel deed me denken aan een aquarel van mijn oma, die altijd boven de deur naar de keuken hing. Het verbeeldt ons familiehuisje in Oostenrijk, dat ook nu zij er niet meer is nog door de familie wordt bezocht en verzorgd. De ontmoeting met de boom bracht me ertoe, die dag over het gegeven mist te praten met de kleuters van een school in Zutphen, want daar gaf ik die dag poëzieles voor De Schooldichter. Het resultaat van mijn lessen voor De Schooldichter is altijd een echte bundel waarin ieder kind een plek heeft. Het begin van het groepsgedicht over de mist wil ik jullie niet onthouden:

Als je nu naar buiten kijkt
zie je wolken in de straat,
wit als de vacht van een schaap,
maar dunner dan wol.
Dun als de rook van een vuur.

Tags: , , , , ,

Grondpareltje

27 november, 2018

Tijdens een wandeling in de uiterwaarden van de IJssel vond ik dit grondpareltje. Mooi he?

Tags: , , , , ,

Billentoetjes, menthol en beregende palmen

1 augustus, 2018

Goed nieuws: de tyfoon stelde weinig voor behalve een dagje regen. Het leverde een leuk beeld op, door de ramen van het strandpaviljoen waar ik noodles at. Ik ben nu in Hiroshima en het is er heet, maar fijn. Morgen mag ik piano spelen in een studio op een soort industrieterrein bij een producer die Murakami als achternaam heeft. “Ah, van de schrijver!” zei ik, maar hij had geen idee over wie ik het had. Wellicht rolt er een opname uit. Als het wat wordt zal ik dat uiteraard jullie kant op laten rollen. Heb gister een lieflijk midi keyboardje gekocht zodat ik via de laptop muziekjes kan maken tijdens het kamperen aan de kust, mocht ik daar dan zin in hebben. Misschien hang ik dan ook wel hele dagen in het water en pof ik aardappels boven een vuurtje en verwilder ik zozeer dat ik niets meer van een computer begrijp. Gister at ik een nagerecht dat weinig aan de verbeelding overliet. Tip tegen de warmte: hang een nat handdoekje om je nek eventueel met menthol water. Kus!

 

Tags: , , , , ,

Interview op RTV Oost

22 september, 2016

Spannend! Vanavond is de uitreiking van de Talentprijs Overijssel en heb ik het eerste optreden met NNENN op de popronde. Hieronder het interview met Inga Tjapkes over die prijs en over mij. Inga kan heel goed vragen stellen waardoor het een heel fijn gesprek is geworden.

#11 De lente begint

17 juni, 2016

Dit gedicht schreef ik naar aanleiding van het nieuws uit het Midden-Oosten dat we vanaf de lente te horen hebben gekregen. Ik droeg het voor bij de afsluiting van het project Kitchen on the run, een prachtig reizend initiatief dat bijeenkomsten organiseert waar vluchtelingen en bewoners van de stad waar het tijdelijk neerstrijkt met elkaar koken om elkaar beter te leren kennen. Deventer is de enige stad in Nederland waar het project dit jaar plaatsvond. Daar mogen we best trots op zijn.

——————

De lente begint

De  begint in een donkere wereld
die wij van overzee bezien.
Drones tonen steden waar grijs overheerst
in leeggeschoten straten.

Op Facebook miezert het meningen,
het draagt geen enkel antwoord aan.
Ik weet aan welke kant ik sta,
maar niet wie ik moet volgen.

Slapend raak ik diep te water,
duik ik muntjes tussen haaien,
draag ik dorpen op mijn rug;
wakker raak ik kant noch wal.

Ik wou dat de wereld een schoolklas was,
die leerde hoe je elkaar bevrijdt
van alles wat schrijnt en alles wat blijft,
ook als je vraagt of het weg wil gaan.

IMG_9119

Tags: ,

Solo reis in beeld

23 mei, 2016

De afgelopen week was ik op een solo tripje om vrienden te bezoeken en tot rust te komen. De combinatie vrienden bezoeken en tot rust komen is niet altijd een hele goede match, maar ik kwam wel opgeladen thuis met nieuwe ideeën, lichtere gedachtes en een heleboel beelden in mijn telefoon zodat ik thuis rustig terug kon zien wat ik had beleefd. Hier een impressie.

Solo trip