Mijn vader is meubelmaker.
Als kind bouwde ik torens van zijn blokken en
sliep ik in een bed van zijn hand. Mijn ouders eten nog steeds aan een grote tafel
bestaande uit oude balken van hun vorige keuken.
Hout is fijn. Het ruikt lekker, je kan er van alles mee maken en het doet ook nog eens je kachel branden.
Soms verstoppen zich er vogels in, zoals vandaag.
Vandaag ben ik knetterhard van de trap gevallen in mijn nieuwe huis in Deventer.
Eerst gleed ik nog rechtop als een drilboor de treden af, later knalde ik met mijn kop naar voren tegen een plaat. Tijdens de val had ik een stoffen tasje met daarin wierookstokjes in mijn hand en dacht ik: “Ik hoop dat ze niet breken.”
Ze zijn met een flinke bult geluk niet gebroken en ik ook niet. Toegegeven; mooi is hij wel, die trap, met daarop Tonny.
Vanmorgen heb ik met verkleumde vingers foto’s gemaakt van een fietstocht naar het Havenkwartier in Deventer.
Ik kwam van een oud oversteekbord
via een baby met konijnenoren
langs een kleurige luidsprekerpaal
en een hulpmiddel voor mensen zoals ik
uit bij het idyllische beeld van spiegelende woonboten.
Tags: avontuur, fiets, reizen, serie, spiegeling
In Deventer vond ik een croissantstruik. Ik heb het niet geproefd; hij leek me nog niet rijp.
Je zou zeggen dat dit een poppenhuis is, maar het zijn toch echt meubels op mensengrootte, netjes gerangschikt in een hal van Kringloopwinkel De Cirkel in Deventer.
Tijdens het fietsen langs de Ijssel kwam ik een rooster tegen.
Mijn adem stokte toen ik omlaag keek.
