Het kan grappig lopen; Zo ben je de ene week met een gedicht op de nationale radio te horen en beland je de andere week via een huiskamerconcert bij RTV Oost en de NOS. Dank aan Hengelo Leest voor de organisatie van de eerste editie van Literatuur bij de Buur, waar ook Martin ter Denge en Paul Abels van Afdh van de partij waren. Aangezien je niet vroeg genoeg met muziek kan beginnen liet ik me tijdens de soundcheck helpen door mijn nichtjes en neefje. Het was al met al een gezellig geheel in de huiskamer van Hinke (wat een goede boektitel zou zijn).
‘..Walk up to the road and cross onto the pathway. Go right on this and follow it down with the road on your right. Bear left as you approach the little bridge, and keep walking straight on with the houses on your left and the water on your right. Keep walking. After a while a big glass building appears on your left. At the end of it there is a little black gate next to a yellow old house. Walk through the gate, cross the bridge over the stream and continue up to the end of this little road. We are at the top of the apple garden, the yellow house on the left.’
Ooit kreeg ik route instructies naar een huis om in te wonen tijdens mijn reis door Scandinavië. Bij aankomst trof ik allemaal sympathieke creatievelingen die mijn favoriete muzikanten en films kenden en zelfs een kamer hadden ingericht, geïnspireerd door bepaalde stop-motion scènes uit mijn lievelingsfilm The Science of Sleep. Ze maakten appelmoes van de appels in hun tuin, leken alle tijd van de wereld voor welk idee dan ook te hebben, en hadden een vleugel in de huiskamer waarop ik prompt een lied improviseerde met een van de jongens. Het was alsof ik in de hemel was beland, maar ik kreeg de kamer niet. Wellicht zag de vriendin van degene met wie ik dat lied bedacht een zangeres erbij niet zo zitten (ze keek in ieder geval vrij argwanend uit haar ogen), of was het te duur voor mijn bescheiden studentenbudget, maar de ontmoeting is me altijd bijgebleven. Het heeft me geïnspireerd om mijn huis als een filmset te zien, die ik continu naar mijn hand kan zetten. Een droom om in te wonen. Wellicht zoek ik het huis nog eens op als het leven me om welke reden dan ook weer naar Zweden leidt. Ik weet in elk geval waar ik moet zijn.
De wekker ging vroeg vannacht. Ik mocht namelijk vanuit mijn bed op nationale radio een gedicht voordragen en wel in Nachtclub Veronica met Ronald Giphart en Lisanne Bronkhorst. Dat was leuk en -spoiler alert- over een paar weken mag ik weer!
Superleuk, zondag de 29e mag ik in de intieme ambiance van een Hengelose huiskamer komen zingen en voordragen. Het optreden is onderdeel van de Poëzieweek, mogelijk gemaakt door de stichting Hengelo Leest, vindt plaats bij Hinke, een heel aardige dame, en het heet Literatuur bij de Buur. Als je erbij wilt zijn zou ik zeggen: Kom ook!
Lieve mensen, helaas helaas, het optreden met Chris Egbers dat aanstaande vrijdag om 25 november in de Bornse synagoge zou plaatsvinden gaat niet door. De kaartverkoop valt tegen en de organisatie durft het niet aan. Als schrale troost deze mooie tammekastanjeschilvlinder uit het bos van een tijdje geleden.
Wat was het ultiem te gek om het resultaat van mijn residentie voor De Ruimte Deventer in de de Bibliotheek Deventer te mogen laten zien. Dank aan iedereen die erbij was en dank aan Johan de Ruyter voor de hulp met de projecties! Het smaakte naar meer. Gelukkig hebben we de foto’s nog en gelukkig kan ik een heleboel verhalen, liedjes en fotografische portretten meeverhuizen naar nieuwe podia en projecten, zoals bijvoorbeeld vrijdag 25 november om 20:00 in de synagoge in Borne met Chris Egbers. Kom je ook?
Onlangs was ik te gast bij fotograaf en podcasthost Theo Urbach om te praten over mijn weg van nul tot nu en de invloed van die hele weg op mijn projecten. Het was een bijzonder fijn en gezellig gesprek aan zijn keukentafel en ik vind persoonlijk dat onze stemmen prettig klinken bij elkaar. Misschien vind jij dat ook wel. Hoe dan ook: Veel plezier ermee! Luister het HIER
Hoera, ik kan alweer een paar noten zingen en er is een nieuwe datum voor de eindpresentatie van mijn residentie bij De Ruimte! Het gaat plaatsvinden op 10 november om 20:00 in de Bibliotheek in Deventer aan de Stromarkt 18, schrijf maar vast in je agenda :) Speciaal voor jou hierbij een voorproefje van een van de portretten die je in november terug zal zien. Het is Hans van platenzaak Bep Dylan en buiten fotogeniek is hij ook erg lief.
Helaas, de eindpresentatie van mijn week in residentie voor De Ruimte Deventer kan vanavond niet doorgaan, omdat ik ziek ben geworden. Terwijl ik vannacht koortsig snotterend in mijn tentje in het winkelpand lag besefte ik dat het ook wel weer een unieke ervaring was, die misschien nog meegenomen kan worden in een nader te bepalen nieuwe datum voor de avond. Ik hoop je daar tegen die tijd te zien. Hou vooral ook mijn Facebook en Instagram pagina in de gaten voor updates.
Ik heb nu een aantal dagen in De Ruimte gebivakkeerd. Het vindt plaats in een voormalig winkelpand in de binnenstad, om precies te zijn aan de Grote Overstraat 56. Je hebt er vanwege de dikke muren alleen bij het raam ontvangst, waardoor passanten me regelmatig ’s avonds in de etalage zien zitten typen. Soms voel ik me een tot leven gekomen etalagepop. Dan geniet ik van de vervreemdende stilte en het donker in de kale ruimte, waar naast mijn piano, wat meubels en mijn tentje achterin de ruimte niets is. Ik vind het leuk om te ervaren dat het niet helemaal de bedoeling is dat ik daar ‘woon’, zo zonder gordijnen en op een betonnen vloer. Het is alsof ik net verhuisd ben of bijna vertrek en eigenlijk klopt dat ook wel, want een week lang is dit mijn huis. Mijn voetstappen klinken hol als ik me verplaats en af en toe sist er een verwarmingsbuis, maar verder ben ik ’s avonds alleen met de stilte en mijn gedachtes. In korte tijd heb ik de ondernemers in de straat, winkel- of restauranteigenaren, mijn tijdelijke buren, beter kennen en vertrouwen ze me bijzondere verhalen en familiegeschiedenissen toe.
Ik heb inmiddels met allerlei soorten mensen gesproken over hun grote liefde, gebroken hart of verliefdheid, hoe het is om te werken bij de Kindertelefoon, hoe het is om ouder te worden, hoe het is om verraden te worden, wat het begrip diepe democratie inhoudt en hoe het is om al 32 jaar een kledingzaak te runnen. Het mooiste dat ik vandaag iemand (een heel lieve jongen van een jaar of 9) hoorde zeggen is dat liefde een soort bij is, omdat die aaibaar is, maar ook kan steken. Hij zat naast zijn vader op de bank en ik had met hen en een aantal anderen een mooi gesprek over de betekenis van vriendschap. Af en toe speelde ik een liedje voor ze als het gesprek daar aanleiding toe gaf. Inmiddels liggen er verspreid over de ruimte een heleboel volgeschreven vellen papier. Ik heb ook al aardig wat rolletjes volgeschoten en zaterdag ochtend wordt alles ontwikkeld. Ik ben zelf inmiddels ook wel benieuwd wat ik ervan ga maken. Je kunt het resultaat over twee dagen al zien, om precies te zijn aanstaande zaterdag om 20:00 in de Openbare Bibliotheek in Deventer.
