Ik droomde dat ik dood was, maar nog meedeed aan het leven. Daardoor zag ik alles in perspectief en had ik spijt voor alles wat ik uit angst niet had gedaan toen ik nog leefde. Ik kon al die dingen nu wel doen, maar het maakte geen verschil; er stond niets meer op het spel. Niets was nu nog een bewijs van moed of een overwinning, omdat er geen risico aan ten grondslag lag. De mensen benaderden me argwanend en met jaloezie, terwijl ik niets liever wilde dan kunnen sterven net als zij. Het plaatste me in een diep isolement en ik voel me nu een beetje gek, alsof ik er iets mee moet. Alsof ik nu op wereldreis moet om te vechten met krokodillen ofzo.

Tags: dood, droom