Tadaa! Hierbij het filmpje van de opening van het Deventer dichter platform tijdens Het Tuinfeest! De maker van het filmpje is niemand minder dan Isabelle Renate la Poutré. Het platform is gemaakt door Harco Rutgers in opdracht van Productiehuis Oost-Nederland.
Tags: hettuinfeestVandaag verscheen in De Stentor een dubbelgesprek tussen voormalig Deventer dichter Herman Posthumus Meyjes en mij. Herman is een bijzondere man die me met zijn kranige joie de vivre telkens verrast. Het was een geanimeerd gesprek waarin de dood als gespreksonderwerp niet zelden om de hoek kwam kijken. Tijdens Het Tuinfeest zal ik het splinternieuwe Deventer dichter platform openen in de vorm van een website waarop de gedichten, biografieën en foto’s van alle Deventer dichters tot nu toe zijn verzameld. Dit interview zal er ook een plek krijgen.
Het staat in de krant en het is waar: Ik ben genomineerd voor de Talentprijs van de Cultuurprijs 2016. Dat maakt me trots en verlegen tegelijk. De Talentprijs is ontstaan uit een samenwerking tussen het Prins Bernhard Cultuurfonds Overijssel, RTV Oost, de Stentor en De Twentsche Courant Tubantia en wordt op donderdag 22 september voor de derde keer uitgereikt tijdens een speciale avond in Theater Odeon in Zwolle. Naast mij zijn stadsgenoot Rob Dekaj en mede-ArtEZ-ganger Karel J Schepers genomineerd. Je kunt hier op me stemmen. Bedankt!
HET MAG NAAR BUITEN: Dit jaar ben ik gastprogrammeur van Het Tuinfeest 2016 dat op 6 augustus gaat plaatsvinden in lieflijk Deventer! Onder de naam: “Johanneke ontmoet in de Iordenstuin” ontvang ik in mijn eigen tuin muzikanten en dichters die ik bewonder. Sommigen van hen ken ik enkel van hun bundel(s) of album(s), met anderen is het een prettig weerzien. Met een aantal van hen bestijg ik het podium om een interview te houden (met voormalig stadsdichter van Groningen, Joost Oomen) of samen iets te vertonen (Martijn Benders en Spinvis). Los van de samenwerkingen zal ik ook solo optreden en de splinternieuwe Deventer Dichter website presenteren. Volgens mij gaat het super gezellig en bijzonder worden, maar oordeel vooral zelf!
Programma:
16:15 – 16:30 uur Opening door Johanneke ter Stege
& presentatie nieuw platform Deventer Dichter
16:45 – 17:00 uur Judith Herzberg
17:15 – 17:30 uur Ingmar Heytze
17:45 – 18:00 uur Johanneke ter Stege & Joost Oomen (interview en voordracht)
18:15 – 18:30 uur Çestmir Bergsma
18:45 – 19:00 uur Johanneke ter Stege & Martinus Benders (muziek en voordracht)
19:15 – 19:30 uur Roos Rebergen
19:45 – 20:00 uur Kira Wuck
20:30 – 21:00 uur Johanneke ter Stege & Spinvis (muziek en voordracht)
21:15 – 21:30 uur Amber-Helena Reisig
21:45 – 22:00 uur Kees Spiering
22:15 – 22:30 uur Johanneke solo (muziek en voordracht)
22:30 – 22:45 uur Klaske Oenema
23:00 – 23:05 uur Afsluiting
Dit gedicht schreef ik naar aanleiding van het nieuws uit het Midden-Oosten dat we vanaf de lente te horen hebben gekregen. Ik droeg het voor bij de afsluiting van het project Kitchen on the run, een prachtig reizend initiatief dat bijeenkomsten organiseert waar vluchtelingen en bewoners van de stad waar het tijdelijk neerstrijkt met elkaar koken om elkaar beter te leren kennen. Deventer is de enige stad in Nederland waar het project dit jaar plaatsvond. Daar mogen we best trots op zijn.
——————
De lente begint
De begint in een donkere wereld
die wij van overzee bezien.
Drones tonen steden waar grijs overheerst
in leeggeschoten straten.
Op Facebook miezert het meningen,
het draagt geen enkel antwoord aan.
Ik weet aan welke kant ik sta,
maar niet wie ik moet volgen.
Slapend raak ik diep te water,
duik ik muntjes tussen haaien,
draag ik dorpen op mijn rug;
wakker raak ik kant noch wal.
Ik wou dat de wereld een schoolklas was,
die leerde hoe je elkaar bevrijdt
van alles wat schrijnt en alles wat blijft,
ook als je vraagt of het weg wil gaan.
Door ontwerper Irving Vorster van Irvinx werd ik een paar maanden geleden benaderd of ik een van zijn zeven muzen voor zijn muzenproject Roadcouture zou willen zijn. De bedoeling was dat hij iets op maat zou ontwerpen naar aanleiding van gesprekken die we zouden voeren en dat ik gefilmd zou worden met de kleding aan in een auto die hij bij de outfit zou zoeken. Bij iedere muze een andere stijl en film was het idee. De film zou gemaakt worden door fotograaf Menno van der Meulen die onder andere onze NNENN persfoto schoot. Ik heb niet lang na hoeven denken om ja te zeggen, het leek me een super tof idee; ik vind het werk van Irving erg bijzonder en heb alle vertrouwen in Menno. Naast mij zijn o.a. singer-songwriter Lavalu en PR-heldin Jennifer Delano benaderd. Inmiddels heb ik de outfit aangehad, ben ik een uur in de visagie geweest, heb ik voor het eerst in mijn leven op stilettohakken gelopen en zijn de beelden geschoten. Ik moest hard aan komen scheuren op kiezels. Dat was leuk. Ik mag er niets over zeggen of laten zien, behalve dan mijn overbelichte, zorgvuldig beschilderde oog.
Een tijdje geleden werd ik benaderd of ik spreker zou willen zijn op het Booster festival in Enschede. Het ging om een panel over faalangst. Dat leek me best spannend en dat bleek het helemaal niet te zijn, juist omdat we zo open naar het publiek mochten zijn. Dit resulteerde erin dat het publiek ook open naar ons was, heel fijn. Hier een filmpje gemaakt door o.a. Martijn van Hese van de Partij voor Cultuur waarin het Booster festival aan bod komt en vanaf 1:08 mijn reactie op het faalangst-spreker zijn achteraf.
De PVC op Booster’s Muzikantendag from Partij Voor Cultuur on Vimeo.
Tags: Booster, Enschede, Partijvoorcultuur, popsport, PvC, sprekerTer gelegenheid van Dodenherdenking 2016 maakte ik een bewerking van een gedicht dat ik eerder schreef. De bewerking is geïnspireerd op mijn opa’s die beide in Indonesië hebben gevochten. De een in het KNIL-leger, de ander op uitzending vanuit Nederland. Naar Johan, uit Indonesië, ben ik vernoemd. Ik heb hem helaas nooit gekend. De foto is van hem.
——————————–
Nooit meer warme handen,
nooit meer watertanden.
Nooit meer niezen, nooit meer juichen,
nooit meer kapers op de kust.
Nooit meer fietsen, nooit meer zingen,
nooit meer vogels leren vliegen.
Nooit meer vliegers laten dansen,
nooit meer nasi op je bord.
Misschien dat je je naam behoudt,
maar spoedig spreekt geen mens je taal
en sta je slechts gekerfd in steen.
Nooit meer koken, nooit meer grapjes,
nooit meer glijden tussen lakens.
Nooit meer stralen uit je ogen,
nooit meer zweten, nooit meer koud.
Misschien dat je een lintje krijgt
uit ongeschonden handen,
bij wijze van een antwoord.
Nooit meer honger, geen verlangen
nooit meer schrijven in de trein.
Nooit meer vloeken, nooit meer strijd,
nooit meer angstig hoeven zijn.
Misschien dat iemand bloemen brengt,
maar niemand blijft zo lang als jij.
De afgelopen week was ik op een solo tripje om vrienden te bezoeken en tot rust te komen. De combinatie vrienden bezoeken en tot rust komen is niet altijd een hele goede match, maar ik kwam wel opgeladen thuis met nieuwe ideeën, lichtere gedachtes en een heleboel beelden in mijn telefoon zodat ik thuis rustig terug kon zien wat ik had beleefd. Hier een impressie.
