Superleuk, zondag de 29e mag ik in de intieme ambiance van een Hengelose huiskamer komen zingen en voordragen. Het optreden is onderdeel van de Poëzieweek, mogelijk gemaakt door de stichting Hengelo Leest, vindt plaats bij Hinke, een heel aardige dame, en het heet Literatuur bij de Buur. Als je erbij wilt zijn zou ik zeggen: Kom ook!
Lieve mensen, helaas helaas, het optreden met Chris Egbers dat aanstaande vrijdag om 25 november in de Bornse synagoge zou plaatsvinden gaat niet door. De kaartverkoop valt tegen en de organisatie durft het niet aan.
Als schrale troost deze mooie tammekastanjeschilvlinder uit het bos van een tijdje geleden.
Wat was het ultiem te gek om het resultaat van mijn residentie voor De Ruimte Deventer in de de Bibliotheek Deventer te mogen laten zien. Dank aan iedereen die erbij was en dank aan Johan de Ruyter voor de hulp met de projecties! Het smaakte naar meer. Gelukkig hebben we de foto’s nog en gelukkig kan ik een heleboel verhalen, liedjes en fotografische portretten meeverhuizen naar nieuwe podia en projecten, zoals bijvoorbeeld vrijdag 25 november om 20:00 in de synagoge in Borne met Chris Egbers. Kom je ook?
Onlangs was ik te gast bij fotograaf en podcasthost Theo Urbach om te praten over mijn weg van nul tot nu en de invloed van die hele weg op mijn projecten. Het was een bijzonder fijn en gezellig gesprek aan zijn keukentafel en ik vind persoonlijk dat onze stemmen prettig klinken bij elkaar. Misschien vind jij dat ook wel. Hoe dan ook: Veel plezier ermee! Luister het HIER
Tags: De Rui, De Ruimte, deventer, interview, live, podcast, Theo Urbach
Hoera, ik kan alweer een paar noten zingen en er is een nieuwe datum voor de eindpresentatie van mijn residentie bij De Ruimte! Het gaat plaatsvinden op 10 november om 20:00 in de Bibliotheek in Deventer aan de Stromarkt 18, schrijf maar vast in je agenda :) Speciaal voor jou hierbij een voorproefje van een van de portretten die je in november terug zal zien. Het is Hans van platenzaak Bep Dylan en buiten fotogeniek is hij ook erg lief.
Helaas, de eindpresentatie van mijn week in residentie voor De Ruimte Deventer kan vanavond niet doorgaan, omdat ik ziek ben geworden. Terwijl ik vannacht koortsig snotterend in mijn tentje in het winkelpand lag besefte ik dat het ook wel weer een unieke ervaring was, die misschien nog meegenomen kan worden in een nader te bepalen nieuwe datum voor de avond. Ik hoop je daar tegen die tijd te zien. Hou vooral ook mijn Facebook en Instagram pagina in de gaten voor updates.
Ik heb nu een aantal dagen in De Ruimte gebivakkeerd. Het vindt plaats in een voormalig winkelpand in de binnenstad, om precies te zijn aan de Grote Overstraat 56. Je hebt er vanwege de dikke muren alleen bij het raam ontvangst, waardoor passanten me regelmatig ’s avonds in de etalage zien zitten typen. Soms voel ik me een tot leven gekomen etalagepop. Dan geniet ik van de vervreemdende stilte en het donker in de kale ruimte, waar naast mijn piano, wat meubels en mijn tentje achterin de ruimte niets is. Ik vind het leuk om te ervaren dat het niet helemaal de bedoeling is dat ik daar ‘woon’, zo zonder gordijnen en op een betonnen vloer. Het is alsof ik net verhuisd ben of bijna vertrek en eigenlijk klopt dat ook wel, want een week lang is dit mijn huis. Mijn voetstappen klinken hol als ik me verplaats en af en toe sist er een verwarmingsbuis, maar verder ben ik ’s avonds alleen met de stilte en mijn gedachtes. In korte tijd heb ik de ondernemers in de straat, winkel- of restauranteigenaren, mijn tijdelijke buren, beter kennen en vertrouwen ze me bijzondere verhalen en familiegeschiedenissen toe.
Ik heb inmiddels met allerlei soorten mensen gesproken over hun grote liefde, gebroken hart of verliefdheid, hoe het is om te werken bij de Kindertelefoon, hoe het is om ouder te worden, hoe het is om verraden te worden, wat het begrip diepe democratie inhoudt en hoe het is om al 32 jaar een kledingzaak te runnen. Het mooiste dat ik vandaag iemand (een heel lieve jongen van een jaar of 9) hoorde zeggen is dat liefde een soort bij is, omdat die aaibaar is, maar ook kan steken. Hij zat naast zijn vader op de bank en ik had met hen en een aantal anderen een mooi gesprek over de betekenis van vriendschap. Af en toe speelde ik een liedje voor ze als het gesprek daar aanleiding toe gaf. Inmiddels liggen er verspreid over de ruimte een heleboel volgeschreven vellen papier. Ik heb ook al aardig wat rolletjes volgeschoten en zaterdag ochtend wordt alles ontwikkeld. Ik ben zelf inmiddels ook wel benieuwd wat ik ervan ga maken. Je kunt het resultaat over twee dagen al zien, om precies te zijn aanstaande zaterdag om 20:00 in de Openbare Bibliotheek in Deventer.
Hoera! Ik ben geselecteerd als een van de makers voor De Ruimte, een heel tof project van de Gemeente Deventer in samenwerking met een groot aantal culturele organisaties waaronder Theater MIMIK en de Bibliotheek. Het uitgangspunt van De Ruimte is dat twee maanden lang steeds een andere kunstenaar op de geselecteerde residentieplek een week lang aan een project werkt. Aan het einde van de week zal het project worden gepresenteerd op een passende locatie. Ik zal me een week lang opsluiten op de residentieplek om van daaruit gesprekken met voorbijgangers aan te knopen en gedichten en liedjes te schrijven geïnspireerd door de gesprekken. Ik zal de voorbijgangers ook vangen met mijn camera en het geheel gaat 24 september om 20:00 in een mini voorstelling te zien zijn in de bibliotheek. Ik heb er alvast superveel zin in!
Zaterdag heb ik maar liefst 3x mogen optreden bij mini-festival PLAT, georganiseerd door kunstenaars van DE PLATAAN, die 10 jaar samenzijn vierden. Ik hoop dat het een jaarlijks terugkerend evenement wordt, want waar anders kun je met een stoomwals lino’s maken, is er gratis taart, hengel je woorden aan patatbakjes omhoog en zie je een toren van heuse circuskinderen? Hier vind je me, door Erwin Zijlstra, en ik sta er vóór een werk van diezelfde Erwin van Visuals by Nature. Volgens mij kun je wel zien dat het leuk was.
Het is een tijdje rustig geweest hier, omdat ik op allerlei plannen aan het broeden was en.. VAKANTIE AAN HET VIEREN WAS! Onlangs heb ik van fotograaf Erwin Zijlstra een spoedcursus analoge fotografie gehad, waarna ik in Oostenrijk en Frankrijk los ben gegaan met het verzamelen van wat er maar op mijn pad kwam. (Vooral mooie mensen kan ik vast verklappen). Mijn vader heeft altijd analoog gefotografeerd en we hebben regelmatig samen dia’s gekeken. Dat heeft mijn liefde voor het vangen en koesteren van het moment gevoed en ik vind het super tof om nu zelf te ervaren hoe het is om na geduldig wachten de ontwikkelde foto’s op te halen. Een van de foto’s die ik mooi vind geworden vind je hieronder.
Het gave aan analoge fotografie is voor mij dat je, wanneer je het rolletje inlevert, niet precies meer weet wat er allemaal op staat en of het resultaat net zo bijzonder is geworden als het leek toen je het door de lens bekeek. Ik merk dat ik kritischer ben geworden op wat ik vastleg, omdat de ruimte op een rolletje beperkt is en het ontwikkelen best een prijzig gebeuren kan worden als je er niet zorgvuldig mee omgaat. Elk beeld moet het waard zijn om in handen te hebben.
Tags: Erwin Zijlstra, fotografie, vakantie
