Hierbij mijn 13e stadsgedicht, getiteld Ik wens je toe.
Het gaat over alles wat ik de Deventer inwoners voor het komende jaar toewens.
Het is deze maand geschreven in Kleve, Duitsland, waar ik was om op de planten en garnalen van mijn ex-vriendje Pascal te passen terwijl hij en zijn vrouw Anna op huwelijksreis gingen naar Cuba.

In Duitsland kon ik een aantal zaken van de laatste tijd laten bezinken, waaronder mijn verhuizing van de binnenstad naar daarbuiten en alles wat daarbij kwam kijken.
Naast dit gedicht zijn er ook nog een liedje, twee NNENN songteksten en melodieën, een eerste keuze voor gedichten voor mijn bundel en meer uit mijn pen gerold, daarover binnenkort meer. De foto eronder van het schone Duitse landschap vond ik goed bij de woorden passen.

 

Ik wens je toe    

Ik wens je voor het nieuwe jaar
een goed begin, oprecht contact,
een dikke huid, een wintervacht.

Ik wens je toe
een bloemenzee, een stralenkrans,
een ongeremde dadendrang.
Ik wens je toe een wandeling
door andermans gedachtegang.

Ik wens je toe gezond verstand
wanneer je televisie kijkt.
Ik wens je toe een uitzicht
waarin het eeuwig lente blijft.

Ik wens je toe een rijke oogst
van alles wat je hebt gezaaid;
dat wat je toekomt jou bereikt
en wat je zwak maakt jou verlaat.

Ik wens je dat het beter wordt
wanneer je dagen somber zijn.
Ik wens je de hereniging
met wat je meende kwijt te zijn.

Ik wens je toe berusting
wanneer je tijd gekomen is.
Je bent nog niet verloren
zolang je ergens wordt gemist.

Ik wens je naast vervulling
van al wat ik je wensen kan
dat niet alles beter wordt
en dat niet alles goed zal zijn
opdat er iets te wensen blijft.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tags: Duitsland, Ik wens je toe, landschap, nieuw jaar, reflectie