Een jaar geleden was ik bij poppodium Paco Plumtrek in Almelo. Daar trad de Amerikaan Jon Shain op.
Hij vroeg aan het publiek of er behalve hem nog meer songwriters aanwezig waren. Ik stak mijn hand op en hij nodigde me uit op het podium waar ik een uur en vele liedjes later pas weer vanaf zou komen.
Die avond miste ik de trein en belandde toen met hem en Rob, zijn tourmanager en beste vriend;
-‘The only time, I get really pissed-off is when people talk bad about Jon’s music”- in het huis van de organisator,
tjokvol oude jukeboxen waar alles mintgroen en bordeauxrood geschilderd was.
Ik sliep in de oude kamer van de zoon van de organisator. Het was of ik terug in de tijd was beland,
toen ik nog bij mijn oma logeerde en ik ‘s morgens grote groene bloemen op de gordijnen zag oplichten door de eerste zonnestralen. Terug naar de avond in Almelo. Daar is het idee geboren om op een volgende Nederland-Tour van Jon
ergens samen op te treden. Dat is vandaag gebeurd en wel in de prachtige galerie van kunstenares Adrie Arendsman
die zo vriendelijk was om haar ruimte ter beschikking te stellen. Voorafgaand aan het optreden heb ik voor Jon en Rob Indisch gekookt, het was fijn om elkaar weer te zien en ze een kijkje te geven in mijn leven.
Rob heeft een blog bijgehouden van Jon’s Nederland-tour en vanavond is er ook in voorgekomen.
Ik beschouw het artikel deels als mijn eerste Amerikaanse recensie.
